Πρόλογος Συντακτικής Ομάδας
Η ιστορία του Κωνσταντίνου Σιάμου είναι μια ιστορία που ξεκινά με απώλεια αλλά μετατρέπεται σε προσφορά ζωής.
Ο Ντίνος, όπως τον αποκαλούσαν όλοι, έφυγε ξαφνικά και αναπάντεχα, ύστερα από κεραυνοβόλο οξεία εγκεφαλομηνιγγίτιδα.
Μέσα στη δίνη του πόνου, η μητέρα του πήρε μια απόφαση που άλλαξε ζωές· είπε «ναι» στη δωρεά οργάνων.
Η δωρεά πραγματοποιήθηκε την 1η Νοεμβρίου 2021, ανήμερα της Πανελλήνιας Ημέρας Δωρεάς Οργάνων, χαρίζοντας σε άγνωστους συνανθρώπους μια δεύτερη ευκαιρία.
Η συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε στην κοινή ομάδα διαχείρισης των blogs www.dwrea-zois.gr και www.nefropatheis.gr, με στόχο να μεταφερθεί το μήνυμα της ζωής και της ελπίδας σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.
1. Η στιγμή της διάγνωσης
– Κυρία Κολιοπούλου, πώς θυμάστε τις πρώτες ώρες από τη μεταφορά του Ντίνου στο Νοσοκομείο Αγρινίου;
Ήταν μια θα έλεγα χαλαρή μεταφορά, απλά για έναν τυπικό έλεγχο. Τίποτα δεν έδειχνε την τροπή που θα έπαιρνε η κατάσταση.
– Όταν ακούσατε τη διάγνωση “κεραυνοβόλος οξεία εγκεφαλομηνιγγίτιδα”, ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη;
Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα κάτι τέτοιο. Δεν το είχα ξανακούσει ποτέ. Προσπαθούσα, μέσα στον πανικό, να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει.
– Πώς βιώσατε την αναμονή εκείνης της εβδομάδας στη ΜΕΘ του Ρίου;
Ήταν πραγματικά η “εβδομάδα των Παθών”. Κάθε λεπτό η κατάστασή του άλλαζε. Δεν ξέραμε από ώρα σε ώρα τι θα συμβεί, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα.
2. Η εμπειρία στο σαλονάκι της ΜΕΘ
Αυτό το μικρό σαλονάκι της ΜΕΘ έχει ακούσει περισσότερες προσευχές κι από μια εκκλησία.
Κάθε ανακοίνωση εκεί μέσα μας έκοβε την ανάσα.
– Τι θυμάστε πιο έντονα από εκείνη τη βραδιά που σας ανακοίνωσαν τον εγκεφαλικό θάνατο του Ντίνου;
Προσπαθούσα να επεξεργαστώ τι είναι αυτό που ακούω. “Εγκεφαλικός θάνατος” — μια άγνωστη λέξη μέχρι τότε.
– Ο γιατρός σας εξηγούσε την έννοια του εγκεφαλικού θανάτου. Εσείς τι νιώθατε εκείνη τη στιγμή;
Άγνοια. Τι είναι αυτό; Γιατί συμβαίνει; Πώς συμβαίνει; Στο μυαλό μου υπήρχε μια θύελλα ερωτήσεων.
– Μέσα σε τόσο βαρύ κλίμα, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να πείτε “ναι” στη δωρεά οργάνων;
Να κρατήσω τον Ντίνο εδώ, δεν γινόταν. Δεν ήθελα να φύγει έτσι, χωρίς να ξέρω το “γιατί”. Η δωρεά ήταν ο μόνος τρόπος να μείνει.
3. Η απόφαση της δωρεάς
Η απόφαση πάρθηκε με μια σκέψη ξεκάθαρη – σχεδόν εγωιστική, όπως λέω τώρα – γιατί το μόνο που ήθελα ήταν ο Ντίνος να μείνει εδώ.
– Ήταν μια αυθόρμητη απόφαση ή κάτι που είχατε σκεφτεί ποτέ παλαιότερα;
Εντελώς αυθόρμητη. Ήταν η μόνη λύση εκείνη την ώρα. Δεν είχα περιθώρια. Δεν θα άντεχα να δώσω εντολή να “βγει το μηχάνημα”.
– Πιστεύετε ότι τότε, μέσα σας, ήταν ένας τρόπος “να μείνει ο Ντίνος εδώ”;
Ξεκάθαρα, ναι.
– Πόσο σημαντικό ήταν για εσάς το ότι συμφώνησε και ο πατέρας του;
Δεν υπήρχε χρόνος για πολλές σκέψεις. Οι αποφάσεις έπρεπε να παρθούν άμεσα.
4. Η μέρα της δωρεάς
– Η δωρεά των οργάνων έγινε την 1η Νοεμβρίου, Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων. Πώς ερμηνεύετε αυτή τη σύμπτωση;
Πιστεύω πως η αποστολή του Ντίνου σε αυτόν τον κόσμο ήταν αυτή· να “ταρακουνήσει” και να ξυπνήσει τη συζήτηση γύρω από τη δωρεά οργάνων.
– Σας έδωσε αυτό ένα αίσθημα πως η πράξη του είχε συμβολικό χαρακτήρα;
Ναι, και μας το διδάσκει κάθε μέρα. Βλέπουμε πλέον την αύξηση των δωρεών στην Ελλάδα, και αυτό είναι συγκλονιστικό.
5. Η επικοινωνία με τους λήπτες
– Όταν λάβατε το πρώτο γράμμα από τον λήπτη της καρδιάς, πώς νιώσατε;
Εκεί κατάλαβα πραγματικά τι είχε συμβεί. Ένας άγνωστος άνθρωπος ευχαριστούσε εμένα γιατί ζούσε. Είναι ασύλληπτο.
– Τι σημαίνει για εσάς το ότι ο Ντίνος “ζει” μέσα από άλλους ανθρώπους;
Κάθε δότης είναι ένας φάρος φωτός. Το φως της ψυχής του Ντίνου συνεχίζει μέσα από τους λήπτες του.
– Αν είχατε απέναντί σας έναν από αυτούς τους λήπτες, τι θα του λέγατε;
Να ζει χιλιάδες όμορφες στιγμές — γιατί μαζί του τις ζει και το παιδί μου.
6. Το προσωπικό αποτύπωμα του Ντίνου
– Αν σας ζητούσαν να περιγράψετε τον Ντίνο με τρεις λέξεις;
Αγαθός γίγαντας που σκόρπισε αγάπη.
– Τι σας λείπει πιο πολύ από την καθημερινότητά σας μαζί του;
Τα πάντα. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή.
7. Μήνυμα προς την κοινωνία
– Τι θα θέλατε να γνωρίζουν οι οικογένειες που ίσως βρεθούν στο ίδιο δίλημμα;
Χαρίστε ζωή. Είναι βάλσαμο για την ψυχή να ξέρεις πως ένα κομμάτι του δικού σου ανθρώπου ζει.
– Πιστεύετε ότι η κοινωνία έχει κατανοήσει την αξία της δωρεάς οργάνων;
Δυστυχώς, όχι ακόμη όσο θα έπρεπε. Οι προσπάθειες όμως αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς, κι αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό.
– Αν μπορούσατε να στείλετε ένα μήνυμα σε όλους τους γονείς;
Εύχομαι κανείς, μα κανείς γονιός να μη βρεθεί μπροστά σε τέτοια απόφαση.
Αγαπήστε τα παιδιά σας και δείξτε τους τον δρόμο να είναι άνθρωποι.
Επίλογος Συντακτικής Ομάδας
Η μαρτυρία της Βούλας Κολιοπούλου δεν είναι απλώς μια προσωπική εξομολόγηση·
είναι ύμνος στη δύναμη της προσφοράς και της αγάπης.
Ο Κωνσταντίνος “ζει” μέσα από τους ανθρώπους που συνεχίζουν χάρη στα όργανά του,
και η ιστορία του γίνεται φάρος ελπίδας για κάθε οικογένεια που δοκιμάζεται.
Η δωρεά οργάνων είναι η ύψιστη πράξη ανθρωπιάς· μια πράξη που νικά τον θάνατο και χαρίζει ζωή.
Η συνέντευξη αυτή δόθηκε στην κοινή ομάδα διαχείρισης των blogs www.dwrea-zois.gr και www.nefropatheis.gr, με σκοπό να μείνει ζωντανή η μνήμη του Κωνσταντίνου και να ενισχυθεί το μήνυμα υπέρ της δωρεάς οργάνων.
Δημοσίευση σχολίου
Το dwrea-zois.gr σέβεται και προασπίζεται το δικαίωμα κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, διευκρινίζουμε ότι οι απόψεις αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους εκάστοτε χρήστες και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη δική μας θέση. Σας παρακαλούμε να διατηρείτε έναν ευπρεπή λόγο στις συζητήσεις σας.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.