Αντωνία Κρέστου: Η δική μου προσωπική ιστορία

Με λένε Αντωνία Κρέστου. Πάσχω απο πολυκυστική νόσο νεφρών ενηλίκων. Το νεφρό εχει πολλές κύστες, που συνέχεια μεγαλώνουν και κάποια στιγμή το νεφρό παυει να λειτουργεί. Λέγεται ενηλίκων γιατί οι κύστες συνήθως φαίνονται όταν το άτομο ενηλικιωθεί. Είναι κληρονομική νόσος, γι'αυτό πρέπει τα παιδιά σε ηλικία 18 ετών, να κάνουν έναν υπέρηχο νεφρών. Είναι καλό να το γνωρίζουμε, για να προσέχουμε τη διατροφή και να πίνουμε αρκετό νερό, χρειάζεται ήρεμη και ξεκούραστη ζωή. Εγώ το κληρονόμησα από τη γυναίκα του προπαππού μου. Ο προπαππούς μου έζησε 102 ετών. Ο παππούς μου έφυγε από πνευμονία 45 ετών. Ο πατέρας μου και τα τρία αδέρφια του, όλοι κληρονόμησαν τη νόσο. Το 1962 δεν υπήρχε αιμοκάθαρση, ο πρώτος θείος πέθανε, οι άλλοι έκαναν αιμοκάθαρση. Είμαστε τέσσερα αδέρφια με κληρονομικότητα 50% εγώ και ο αδερφός μου. Ο αδερφός μου αρρώστησε 48 χρόνων, εγώ ακόμα είμαι εκτός αιμοκάθαρσης, ειμαι 65 χρόνων, έχω δύο παιδιά ευτυχώς δεν το κληρονόμησαν. Εγώ εκτός από κύστες έχω και πέτρες . Οι γιατροί παρ'όλο που γνώριζαν για την κληρονομικότητα, κανένας δεν είπε να εξεταστούν τα παιδιά. Το ανακάλυψα σε ηλικία 29 ετών απο κολικό νεφρού . Είχα αποκτήσει τα δύο μου παιδιά . Μου είπαν να προσέχω τη διατροφή μου και πολλά υγρά. Δεν το πήρα σοβαρά, ότι έτρωγε η οικογένεια και εγώ για πολλά χρόνια. Εργαζόμουν στο Υπουργείο οικονομικών, κούραση, στρες, και όλα τα βάρη της οικογένειας πάνω μου. Έχω πάθει πολλούς κολικούς, δύο φορές λιθοθριψία και χειρουργείο στον ουρητήρα γιατί καρφώθηκε μια πέτρα. Το 2006 έπαθα τροχαίο και ρήξη νεφρού. Στάθηκα τυχερή με πήγαν στο χειρουργείο, τους ζήτησα να περιμένουμε μήπως σταματήσει η αιμορραγία όπως με συμβούλεψε ο προσωπικός μου γιατρός ο κύριος Αγραφιώτης, τον πήρα τηλέφωνο στις τέσσερις τη νύχτα, να είναι καλά. Έτσι κι έγινε σταμάτησε η αιμορραγία, και σώθηκε το νεφρό μου, 20 μέρες ακίνητη εντελώς. Σπασμένα πλευρά κλπ. Γενικά με τις κύστες τα πήγα καλά οι ταλαιπωρίες μου ήταν με τις πέτρες . Ένα άλλο ο καλό, δεν έχω πάθει ποτέ ουρολοίμωξη. Το 2016 είμαι στην Καλαμάτα κάνω μπάνιο στη θάλασσα και έχει κύματα, για να αποφύγω τα κύματα στο πρόσωπο, γυρνούσα την πλάτη και με χτυπούσε το κύμα στη μέση, δηλαδή στα νεφρά . Έρχομαι στο σπίτι σε μισή ώρα, πόνοι φρικτοί, πίστευα ότι είναι κολικός, καμία ένεση δεν με έπιανε, και βρέθηκα στο νοσοκομείο Καλαμάτας. Το αντιμετώπισαν ως κολικό, πέρασε ο πόνος, μπήκα Τετάρτη και Παρασκευή θα έφευγα. Για καλή μου τύχη ανέβασα πυρετό . Δεν έχω φοβηθεί περισσότερο στη ζωή μου, όλοι οι γιατροί απο πάνω μου πανικόβλητοι, εγώ αιμορραγούσα. Ούτε με χειρουργούσαν, ούτε με έστελναν Αθήνα σε μεγάλο νοσοκομείο, λόγω αιμορραγίας. Μια βδομάδα χωρίς νερό, δίψα απερίγραπτη, η πείνα περνάει. Πολύ μεγάλο κακό, αυτό που έπαθα στην Καλαμάτα. Είχα υγρό στον πνεύμονα, δεν μπορούσα να πάρω αναπνοή, δεν είχαν πνευμονολόγο, κάποια φορά, από την επιμονή μου έφεραν πνευμονολόγο απέξω και μου τράβηξε το υγρό απο τον πνεύμονα. Σε δέκα μέρες με έστειλαν στο Λαϊκό νοσοκομείο με ασθενοφόρο, και η άνθρωποι είπαν να συτιστεί η γυναίκα αμέσως, ορό, κλπ άλλη μια βδομάδα στο Λαϊκό Αθήνας με αιματοκρίτη 22. Βγήκα με 28 αιματοκρίτη, δεν είχα δυνάμεις, ούτε να φάω τίποτα, σε δύο μήνες, ανέκτησα τις δυνάμεις μου. Απο εκεί και μετά καλά πάω, κάνω διατροφή, όχι αυτό που μου είπαν οι διατροφολόγοι πχ ενα μανταρίνι την ημέρα, την τροποποίησα, κρέας ας πούμε δύο κεφτεδάκια, όχι πρωτεΐνη ζωική, νερό 3 λίτρα, αλάτι καθόλου, καμιά φορά ένα κομματάκι φέτα, πέντε ελιές. Με παρακολουθούν στο Γεννηματά .

Η κρεατινίνη παίζει από 3.5 εως 3.7 όταν πάει 4.5 θα ετοιμαστώ για περιτοναϊκή κάθαρση, και αν γίνεται, γιατί έχω κάνει αφαίρεση μήτρας, αλλά είναι στο κάτω μέρος της κοιλιάς και μάλλον είναι εντάξει .

Αυτή είναι η ιστορία μου.

Επίσης έχει βγει ένα φάρμακο που καθυστερεί τις κύστες να μεγαλώνουν, εγώ δεν μπορώ να το πάρω γιατί είμαι σε προχωρημένο στάδιο, το παίρνουν ασθενείς σε αρχικό στάδιο . Στην Αμερική πολλά χρήματα ξοδεύονται για έρευνα των πολυκυστικών νεφρών εύχομαι οι επόμενες γενιές να έχουν καλύτερη τύχη απο εμένα.