Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΝΕΦΡΟΛΟΓΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΧΡ.ΧΗΡΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ : ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Πρόσφατα πήρα στα χέρια μου,ένα ιδιαίτερο βιβλίο.

Διαβάζω:Της Δωρεάς τα Μυστήρια

Συγγραφέας,ο γνωστός ιατρός νεφρολόγος Θεόδωρος Χρ,Χήρας.

Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του λοιπόν,μας παραχώρησε μία συνέντευξη.

1. Με αφορμή το βιβλίο σας "Της δωρεάς τα μυστήρια" που εκδώσατε πρόσφατα, θα ήθελα να μας πείτε πως νιώθετε, και τι προσδοκίες έχετε από τον αναγνώστη...

Απ:Πέρα από τα αισθήματα ευδαιμονίας, χαράς και πληρότητας που οφείλει να αισθάνεται ο συγγραφέας όταν βλέπει το βιβλίο του να παίρνει σάρκα και οστά, θα έλεγα ότι κυρίως αισθάνομαι περιέργεια για να δω πώς θα υποδεχτεί το κοινό ένα βιβλίο ιατρικής λογοτεχνίας όπως θα το χαρακτήριζα καθ΄ υπέρβαση. Τόσο οι άνθρωποι που εμπλέκονται με οποιονδήποτε τρόπο με την νεφρική νόσο

όσο και ο γενικός πληθυσμός. Συγκρατώ τα ποικίλα σχόλια που φτάνουν στα αυτιά μου και εντυπωσιάζουν τον καθένα και τα μελετώ σχεδόν με ψυχαναλυτικό τρόπο. Από την αναφορά στην αξυρισιά του γιατρού, το γράμμα της μάνας, το νεοκλασικό ξενοδοχείο Στράτος Βασιλικός, την ομορφιά των ονομάτων, το αναπάντεχο φιλί στο φουαγιέ και τόσα άλλα. Από το αναγνώστη γενικά προσδοκώ ειλικρίνεια και θετικό πνεύμα.

2. «Της δωρεάς τα μυστήρια». Πραγματεύεται πέντε ιστορίες νεφρολογικών ασθενών... Μας βγάζει κάτι πολύ βιωματικό... Και νιώθουμε την αγωνία, τον πόνο των ανθρώπων αυτών.... Είναι υπαρκτά πρόσωπα ή αντιπροσωπεύουν απλά το σύνολο;

Απ:Όχι δεν είναι υπαρκτά πρόσωπα οι ήρωές μου. Είναι προϊόν μυθοπλασίας. Δανείζομαι υπαρκτούς τόπους, το χωριό στην ορεινή Κορινθία, την Ιπποκράτειο Πολιτεία στην Πάρνηθα, το Χιούστον του Τέξας αλλά μέχρι εκεί. Κανείς από τους δεκάδες χρόνιους ασθενείς μου, στον δρόμο των οποίων βρέθηκα ως γιατρός δεν θα βρει τον εαυτό του στα πρόσωπα των διηγημάτων. Κι αν κάτι κινδυνεύει να προσομοιάσει με μια αληθινή κατάσταση, την απομακρύνω επιμελώς σε ασφαλή μονοπάτια της φανταστικής δικής μου περιπλάνησης.

3. Ποια ήταν η ανάγκη σας να μπείτε σε αυτή τη ψυχοσύνθεση;; και πώς βιώνετε τη καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων ως γιατρός μονάδας αιμοκάθαρσης;

Απ:Εδώ ναι, η ανάγκη να καταγράψω τα αισθήματα των νεφροπαθών ήταν η κινητήριος δύναμη. Η ενσυναίσθηση από την πλευρά μου λειτούργησε όσο το δυνατόν πιο έντιμα και ταυτίστηκα συγγραφικά με τους ασθενείς της ζωής μου. Τα βλέμματα, τις σκέψεις και τις εξομολογήσεις τους. Εξωραΐζω ίσως περισσότερο από όσο θα έπρεπε την πραγματικότητα αλλά το βιβλίο έχει ένα σκοπό και πρέπει να τον υπηρετήσει. Η ζωή πρέπει να νικήσει. Η εκστρατεία για την δωρεά οργάνων υπογραμμίζει τις ιστορίες και υπόγεια τις οδηγεί στο φως.

Η καθημερινότητά μου συντίθεται ψηφίδα-ψηφίδα από όλα εκείνα τα ιδιαίτερα και ελκυστικά χαρακτηριστικά της σχέσης ιατρού με έναν χρονίως πάσχοντα ασθενή. Μια σχέση που χτίζεται, δοκιμάζεται, κινδυνεύει, επιβιώνει. Διαρκεί από λίγα χρόνια μέχρι δεκαετίες ολόκληρες. Στο τέλος αναπόφευκτα επέρχεται η αδελφοποίηση, χωρίς να παύουν οι ρόλοι και ο σεβασμός να είναι ξεκάθαρα.

4. Τι σημαίνει νεφρολογικός ασθενής και πως διαγιγνώσκεται η νεφρική βλάβη;

Απ:Χρησιμοποιώ την έκφραση νεφρολογικός ασθενής διότι η λέξη νεφροπαθής έχει μια αρνητική χροιά και μια ηττοπάθεια. Στο κάτω κάτω τα νεφρολογικά νοσήματα όταν σταθεροποιηθούν αποτελούν για τον άνθρωπο που τα υφίσταται μια χρόνια κατάσταση. Οι άνθρωποι με νεφρική νόσο δεν έχουν πυρετό, δεν είναι ασθενείς με την πρώτη έννοια του όρου. Οι αιμοκαθαιρόμενοι και οι μεταμοσχευμένοι μπορούν παράλληλα να εργάζονται, να ταξιδεύουν, να μεγαλώνουν τα παιδιά τους και να διάγουν τον βίο τους σχετικά ομαλά. Είναι καλοήθη τα νοσήματά μας, έχουν λύσεις, διεξόδους.

Αναφορικά με την διάγνωση της νεφρικής βλάβης στον προληπτικό έλεγχο του γενικού πάντοτε υπάρχει εκτίμηση της νεφρικής λειτουργίας στις βιοχημικές εξετάσεις αίματος. Και από την άλλη, ο γιατρός ανθρώπων με άλλα γενικευμένα συστηματικά νοσήματα, οφείλει να ελέγχει τους νεφρούς ως όργανα στόχους. Το θέμα είναι τεράστιο και νομίζω ξεφεύγει από την φύση της παρούσης γραπτής συνομιλίας.

5. Πότε ένας ασθενής είναι έτοιμος για μεταμόσχευση τι προϋποθέσεις πρέπει να πληροί...

Απ:Ένας ασθενής είναι έτοιμος για μεταμόσχευση όταν έχει καταφέρει τις εξής παρακάτω απλές διαδικασίες: να πιστέψει στον εαυτό του, να αποδεχτεί την νέα πραγματικότητα στη ζωή του, να βάλει κάτω από το χαλί τους φόβους του, να κοιτάξει στα μάτια τον ήλιο, να πιστέψει στο Θεό της Δωρεάς, να ασπαστεί την θρησκεία της μεταφοράς οργάνων. Απλά καθημερινά πράγματα δηλαδή που κάνει ο καθένας μας μέσα σε ένα τυχαίο πρωινό!!!

6. Σαν αναγνώστης διαβάζοντας. το βιβλίο σας, αντιλαμβάνομαι ότι λειτουργήσατε σαν μια ανθρώπινη δεξαμενή, συσσωρεύοντας μέσα σας εκτός από την έκδηλη αγάπη για τους ασθενείς σας, τον πόνο τους, την αγωνία, τον φόβο, τη κούραση. Τι σας δυσκόλεψε και τι σας βγήκε σαν γάργαρο νερό;

Απ:Τολμώ να πω ότι δεν δυσκολεύτηκα στη συγγραφή αυτού του βιβλίου διότι ήγγικεν το πλήρωμα του χρόνου για τη δική μου προσωπική πορεία. Η ζωή με οδήγησε σε αυτό το τόλμημα, σε αυτό το πόνημα. Είναι αλήθεια όμως, ότι αμέτρητα βράδια για δεκαετίες ολόκληρες ανέσυρα και κατέγραφα στην ψυχή μου τα γεγονότα της καθημερινότητας δίνοντάς τους μια λογοτεχνική, αέρινη διάσταση. Τίποτε δεν πέρασε από πάνω μου χωρίς να αφήσει ένα αποτύπωμα βαθύ, ανεξίτηλο, εξευγενισμένο ή ακόμη και εφιαλτικό. Κουβαλάω μνήμες, ξυπνάω τη νύχτα ιδρωμένος και φωνάζω λέξεις που δεν χωρούν στο είναι μου. Θα βγουν από μένα όλες κάποια στιγμή. Έδωσα αγάπη ως γιατρός αλλά όχι όση ήθελα. Υπήρξαν στιγμές που δείλιασα. Είμαι όμως γεμάτος από συναισθήματα και εμπειρίες που διατηρούν άσβηστη την εσωτερική μου φλόγα.

7. Σαν συγγραφέας και σαν γιατρός ποιον ήρωα ξεχωρίζετε και γιατί;

Απ:Θα έλεγα την Ισμήνη. Την έπλασα τόσο όμορφη και σαγηνευτική που έπεσα στα δίχτυα της. Παρανομεί με δαιμόνιο τρόπο και σχεδιάζει κάτι τόσο εκλεπτυσμένο που όμοιό του δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει προηγούμενο, δεδικασμένο. Il n’y a pas de precedent. Η Ισμήνη είναι η μητέρα όλων μας, η μητέρα του κόσμου. Η Ισμήνη είναι η αδελφή μας, η Τζοκόντα, η Παναγιά στην οποία προσεύχομαι.

Έλενα Καραμπή

Παντελής Χατζής