Υπόταση και φαινόμενο ρήξης ωσμωτικής ισορροπίας είναι μία από τις πιο συχνές επιπλοκές που μπορούν να συμβούν κατά την διάρκεια της αιμοκάθαρσης.
Ως Υποτασικό επεισόδιο κατά την διάρκεια της αιμοκάθαρσης, χαρακτηρίζεται όταν η μείωση της συστολικής πίεσης (ΣΑΠ) είναι ≥20mmHg ή η μείωση της μέσης αρτηριακής πίεσης (ΜΑΠ) είναι ≥10mmHg και εκδηλώνεται με κλινικά συμβάματα. Συμβαίνει σε ποσοστό 20-30% των συνεδριών αιμοκάθαρσης.
Εκτός από τη δυσφορία που προκαλεί στον ασθενή με συμπτώματα όπως ναυτία, ζάλη, και μυϊκές κράμπες, αποτελεί συχνή αιτία μείωσης του χρόνου συνεδρίας, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή κάθαρση και αδυναμία επίτευξης του ιδανικού βάρους σώματος.
Η υπόταση στην αιμοκάθαρση οφείλεται σε πολλές αιτίες. Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι η υπόταση συμβαίνει συχνά κατά τη διάρκεια της ΑΜΚ, όταν οι μεγάλοι όγκοι υγρών αφαιρούνται κατά την διάρκεια της συνεδρίας. Επιπρόσθετα η ταχεία υπερδιήθηση συμβάλει ώστε οι αντιστάθμιση του οργανισμού, όπως αγγειοσυστολή και η αύξηση της καρδιακής παροχής να αποτύχει, ενώ ο συνδυασμός του ανεπαρκούς περιφερικού αγγειακού τόνου και πλάσματος να οδηγεί στην πτώση της ΑΠ.14O ρυθμός επαναπλήρωσης του ενδαγγειακού χώρου, εξαρτάται βασικά από την περίσσεια υγρών στο διάμεσο χώρο, και είναι επομένως μικρότερος όσο προσεγγίζεται το ιδανικό σωματικό βάρος του ασθενούς
Έτσι, η ταχεία μείωση της ουρίας αίματος στην έναρξη της συνεδρίας της αιμοκάθαρσης, οδηγεί σε μείωση της ωσμωτικότητας πλάσματος και τάση μετακίνησης ύδατος από τον ενδαγγειακό και διάμεσο προς τον ενδοκυττάριο χώρο. Το φαινόμενο αυτό επιτείνεται όταν χρησιμοποιούνται διαλύματα αιμοκάθαρσης με χαμηλή συγκέντρωση νατρίου, και περιορίζεται με χρήση διαλυμάτων με συγκέντρωση νατρίου >140 mEq/lit σε ασθενείς υπό χρόνια αιμοκάθαρση.
Το παραπάνω ονομάζεται φαινόμενο ρήξεως της ωσμωτικής ισορροπίας (Disequilibrium Syndrome -DS).
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που συμβάλει στην υπόταση της αιμοκάθαρσης σε ασθενείς τελικού σταδίου ΧΝΑ, είναι η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας, αρρυθμίες, καρδιακή ανεπάρκεια κ.α.
Το πιο αποτελεσματικό μέτρο αντιμετώπισης της υπότασης,σύμφωνα με τιςΕυρωπαϊκές κατευθυντήριες οδηγίες βέλτιστης πρακτικής (European Best Practice Guidelines),είναι οι μεγαλύτερης διάρκειας συνεδρίες και αποτελεσματική αύξηση του καρδιακού ρυθμού ως απάντηση θα ήταν σημαντικό για την αντιμετώπιση της οξείας υπότασης, ενώ θα μπορούσε να διαρκέσει ακόμα και μετά την ολοκλήρωση της αιμοκάθαρσης. Επίσης, η εφαρμογή μεταβαλλόμενου ρυθμού υπερδιήθησης, υψηλού στην αρχή και χαμηλού στο τέλος της συνεδρίας αιμοκάθαρσης, θα μείωνε την επίπτωση της υπότασης, δεδομένου ότι ο ενδαγγειακός όγκος αποκαθίσταται ταχύτερα στην αρχή της συνεδρίας.
Το χρησιμοποιούμενο διάλυμα θα πρέπει να έχει ως ρυθμιστικό διάλυμα διττανθρακικά και όχι το νάτριο διότι προκαλεί αύξηση του σωματικού βάρους μεταξύ των δυο συνεδριών αιμοκάθαρσης και κίνδυνο για δίψα και υπέρταση. Σε ασθενείς όμως με συχνά επεισόδια υπότασης κατά την διάρκεια της αιμοκάθαρσης θα πρέπει να γίνεται επανεκτίμηση του ξηρού βάρους, και πιθανή αύξησή του.
Σε περίπτωση όμως που παρουσιαστεί το φαινόμενο της υπότασης της αιμοκάθαρσης η θεραπευτική αντιμετώπιση πρέπει να είναι η εξής:
- Τοποθέτηση του ασθενούς σε θέση trendelenburg.
- Κατά τη διάρκεια ενός υποτασικού επεισοδίου της ΑΜΚ σταματάει η υπερδιήθηση.
- Χορήγηση φυσιολογικού ορού σε ασθενείς που δεν απαντούν στο σταμάτημα της υπερδιήθησης και την τοποθέτηση τους σε θέση trendelenburg.
- Χορήγηση κολλοειδών διαλυμάτων θα γίνεται μόνο σε ασθενείς που δε βελτιώνεται η αρτηριακή πίεση παρά τη χορήγηση φυσιολογικού ορού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To dwrea-zois.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν.
Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας.
Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.