Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό χωριουδάκι, "Παιδούπολη" λεγόταν. Το όνομά του το πήρε γιατί εκεί ζούσαν πολλά πολλά παιδάκια.
Ήταν ένα μοναδικό, όμορφο χωριό· εκεί δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, μόνο άλογα, γιατί –όπως σας είπα– ζούσαν πολλά παιδιά. Ήταν καταπράσινο, και οι κάτοικοι, γονείς και παιδιά, ζούσαν αρμονικά και αγαπημένοι. Δεν τους έλειπε τίποτα.
Κάνανε πικνίκ, τα παιδιά παίζανε και η ζωή κυλούσε όμορφα.
Μια μέρα, καθώς τα παιδιά παίζανε, άρχισε να τρέμει η γη... Κατολίσθηση στο βουνό! Τρόμος… Τα παιδιά τρέχανε, γιατί σε αυτό το βουνό ζούσε ένα τέρας, όπως έλεγε ένας μύθος:
Ο Καρκινοδράκος.
Τα παιδιά, μόλις είδαν να ξεπροβάλει το τέρας, έτρεχαν πανικοβλημένα προς τα σπίτια τους. Έτρεχαν, έτρεχαν να μπουν μέσα.
Εκτός από τον μικροσκοπικό Γιαννάκη, που δεν πρόλαβε… Ο Καρκινοδράκος του πέταξε κάτι, τον στροβίλισε με δύναμη. Πόνος… θολούρα… φόβος… και σκοτάδι, πολύ σκοτάδι…
Καθώς στροβιλιζόταν, ξαφνικά τρόμαξε. Πετάχτηκε από τη τρύπα που τον έριξε και βρέθηκε σε ένα άβολο κρεβάτι.
Καμιά σχέση με το δικό του μαλακό κρεβατάκι… Σωληνάκια παντού. Είδε τους γονείς του με κάτι ανθρώπους με λευκά ρούχα.
«Μα τι είναι όλα αυτά;» αναρωτήθηκε.
Οι απορίες του λύθηκαν άμεσα, όταν μπήκαν οι γονείς του μέσα στο δωμάτιο όπου ήταν ξαπλωμένος, και του εξήγησαν:
ο Καρκινοδράκος τον επέλεξε και τον δηλητηρίασε. Εκεί μέσα ήταν νοσοκομείο ογκολογικό. Όμως υπήρχαν άνθρωποι που ήταν συμβατοί και τους έψαχναν να δώσουν δείγμα, να γίνει μεταμόσχευση μυελού των οστών. Έτσι θα σκότωναν εκείνοι τον ελεεινό Καρκινοδράκο που τον δηλητηρίασε.
Πόσες λέξεις καινούργιες… Τι είναι «ογκολογικό»; «Δείγμα»; Τι είναι «μυελός»; Τι είναι «συμβατός»; Και τι «μεταμόσχευση»;
«Πω πω, ζαλίστηκα…» σκέφτηκε ο μικρός μας Γιαννάκης.
– Μαμά, δηλαδή αν ένας καλός κύριος δώσει δείγμα και είναι συμβατός, θα μπορώ να νικήσω τον Καρκινοδράκο;
– Ναι, παιδί μου.
– Και πού είναι αυτός;
– Στο δρόμο… Κάνε υπομονή, αγοράκι μου.
– Μαμά, πονάω, κουράστηκα… Πότε θα έρθει;
– Μέχρι να ξυπνήσεις το πρωί, του έλεγε η μαμά του βουρκωμένη…
Η μάχη συνεχιζόταν ανάμεσα στον λιλιπούτειο φίλο μας και τον Καρκινοδράκο, ώσπου μια μέρα ο καλός αυτός κύριος με το αντίδοτο–δείγμα στο σώμα του εμφανίστηκε.
Χαρά μεγάλη! Έγινε άμεσα η μεταμόσχευση.
Οι μέρες περνούσαν, ο μικρός Γιαννάκης γινόταν όλο και πιο δυνατός. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι ο Καρκινοδράκος νικήθηκε.
– Τον σκοτώσαμεεεεεεε! φώναζε όλο χαρά ο μικρός Γιαννάκης.
Οι ευγενικοί άνθρωποι με τις λευκές στολές –γιατρούς και νοσηλεύτριες τους λένε– χειροκροτούσαν τη νίκη του Γιαννάκη. Ήταν ήρωας πια!
Έφτασε η ώρα να γυρίσει σπίτι του, στο μικρό του χωριό, την Παιδούπολη. Πιο σοφός πια, δίνοντας μας ένα ισχυρό μήνυμα.
Ο μικρός λοιπόν Γιαννάκης που νίκησε τον Καρκινοδράκο μας συμβουλεύει:
Γίνετε δότες μυελού. Σώστε τη μικρή Παιδούπολη από τον κακό Καρκινοδράκο.
Εξαφανίστε με την αγάπη σας τον παιδικό καρκίνο. Μόνο εσείς μπορείτε.
Το δικό μας μήνυμα είναι: ελάτε να μεγαλώσουμε όσο γίνεται την Παιδούπολη με μια απλή διαδικασία… και μόνο με ένα συστατικό που όλοι έχουμε:
Την Αγάπη.
📅 15/2/2022 – Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Καρκίνου
✍️ Ελενα Καραμπή
✍️ Παντελής Χατζής
(Το παραμυθάκι αυτό είναι αφιερωμένο στα παιδιά που μάχονται με τον παιδικό καρκίνο και τις οικογένειές τους, με απόλυτο σεβασμό και αγάπη από εμάς.)
Δημοσίευση σχολίου
Το dwrea-zois.gr σέβεται και προασπίζεται το δικαίωμα κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, διευκρινίζουμε ότι οι απόψεις αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους εκάστοτε χρήστες και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη δική μας θέση. Σας παρακαλούμε να διατηρείτε έναν ευπρεπή λόγο στις συζητήσεις σας.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή προσβλητικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.