Κάποτε, η ζωή μου όλη, χώρεσε σε μια στιγμή… Γράφει η Κατερίνα Καλογεράκη

Πρόλογος

Η συνέντευξη δόθηκε στην κοινή συντακτική ομάδα των ιστολογίων «Δωρεά Οργάνων – Δώρο Ζωής» (www.dwrea-zois.gr) και «Νεφροπαθείς & Μεταμοσχευμένοι Ελλάδας» (www.nefropatheis.gr), στο πλαίσιο του αφιερώματός μας στους ανθρώπους που ζουν, προσφέρουν ή ελπίζουν μέσα από τη δωρεά οργάνων.

Ο Απόστολος Καπετάνος είναι ένας από εκείνους που φέρουν μέσα τους όχι μόνο ένα μόσχευμα, αλλά κι ένα σύμβολο ζωής. Είναι ο λήπτης της καρδιάς του Κωνσταντίνου Σιάμου, του νέου ανθρώπου που, με την απόφαση και το μεγαλείο της οικογένειάς του, χάρισε ζωή σε άλλους συνανθρώπους του.
Μέσα από τα λόγια του, αποτυπώνονται η συγκίνηση, η ευγνωμοσύνη και η ελπίδα που γεννά η πράξη της Δωρεάς Οργάνων — μια πράξη που μετατρέπει τον πόνο σε ζωή, τη θλίψη σε φως και την απώλεια σε συνέχιση.

---

Ενότητα 1: Η ζωή πριν τη μεταμόσχευση

– Κύριε Καπετάνε, πώς ήταν η καθημερινότητά σας πριν τη μεταμόσχευση;
Δύσκολη. Η καρδιά μου λειτουργούσε μόλις στο 25%. Κουραζόμουν πολύ εύκολα, δεν μπορούσα να περπατήσω. Η μέρα δεν έβγαινε εύκολα.

– Πότε συνειδητοποιήσατε ότι η μόνη λύση ήταν η μεταμόσχευση;
Το 2016, όταν εισήχθηκα στο Ωνάσειο. Εκεί κρίθηκε ότι η μόνη λύση ήταν η μεταμόσχευση.

– Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή εκείνης της περιόδου;
Στο τέλος, λίγο πριν βρεθεί το μόσχευμα, το 2021.

– Πώς κρατούσατε την ελπίδα ζωντανή;
Με τη θέληση να ζήσω, με τους φίλους και την οικογένειά μου.

– Τι ρόλο έπαιξε η οικογένειά σας;
Τον σημαντικότερο.

---

Ενότητα 2: Η στιγμή της μεταμόσχευσης

– Θυμάστε τη στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνο;
Ήταν Κυριακή μεσημέρι όταν χτύπησε το τηλέφωνο· στην άλλη γραμμή ήταν ο Συντονιστής από το Ωνάσειο.

– Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη όταν μάθατε πως η καρδιά ανήκε στον Κωνσταντίνο Σιάμο;
Σοκαρίστηκα. Ήταν ένα παιδί…

– Πώς νιώθατε λίγο πριν μπείτε στο χειρουργείο;
Μπερδεμένα. Έμπαινες χωρίς να ξέρεις αν θα βγεις ζωντανός.

– Τι θυμάστε όταν ξυπνήσατε;
Τους αγαπημένους μου νοσηλευτές του Ωνασείου να με κοιτούν με χαμόγελο.

– Πότε καταλάβατε ότι η ζωή σας είχε αλλάξει;
Περίπου τέσσερις μήνες μετά, όταν πέρασε ο πόνος του χειρουργείου.

---

Ενότητα 3: Ο δότης και το δώρο ζωής

– Τι σημαίνει για εσάς το όνομα “Κωνσταντίνος Σιάμος”;
Θεός. Σωτήρας. Επανάσταση στη Δωρεά Οργάνων.

– Πώς νιώθετε απέναντι στην οικογένειά του;
Ευγνωμοσύνη και αγάπη.

– Ήρθατε ποτέ σε επικοινωνία;
Ναι, υπήρξε επαφή. Υπήρχε αμηχανία, αλλά και βαθύ σεβασμό.

– Νιώθετε ότι κουβαλάτε κάτι από εκείνον;
Την καρδιά του.

– Αν μπορούσατε να του μιλήσετε;
Θα του έλεγα: “Σε ευχαριστώ που μου χάρισες αυτό το δώρο ζωής.”

---

Ενότητα 4: Η ζωή μετά

– Πώς είναι η ζωή σας σήμερα;
Πήρα τη ζωή μου πίσω.

– Σκέφτεστε συχνά τη “δεύτερη ευκαιρία”;
Συνεχώς.

– Ποιες μικρές χαρές απολαμβάνετε περισσότερο;
Βόλτες με το σκύλο μου, περπάτημα, ηρεμία.

– Τι θα λέγατε στους γιατρούς και νοσηλευτές σας;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την κατανόηση, την υπομονή και την αγάπη τους.

– Τι σημαίνει για εσάς η λέξη “ευγνωμοσύνη”;
Τα πάντα.

---

Ενότητα 5: Μήνυμα προς την κοινωνία

– Τι θα λέγατε σε κάποιον που διστάζει να γίνει δωρητής οργάνων;
Να γίνει. Είναι το πιο λυτρωτικό “ναι” απέναντι στον θάνατο.

– Έχει κάνει βήματα προόδου η Ελλάδα;
Ναι, μετά τον Ντίνο.

– Πώς μπορούμε να τιμήσουμε τους δότες και τις οικογένειές τους;
Με ένα μεγάλο “ευχαριστώ” και με το να τους κάνουμε παράδειγμα προς μίμηση.

– Τι σημαίνει για εσάς η φράση “Δωρεά Ζωής”;
Δεύτερη ευκαιρία για όσους βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους.

– Αν περιγράφατε τη ζωή σας με μία λέξη;
Τέλεια.

---

Ενότητα 6: Μια συγκινητική στιγμή

– Υπάρχει κάποια στιγμή που νιώσατε πως η καρδιά του Κωνσταντίνου “σας μίλησε”;
Συνεχώς.

– Ποια εικόνα μένει πιο έντονα μέσα σας;
Ο Ντίνος.

– Τι εύχεστε για το μέλλον;
Να βρίσκονται μοσχεύματα όσο πιο σύντομα γίνεται. Κουράγιο και υπομονή σε όσους περιμένουν.

---

Επίλογος

Η συνέντευξη δόθηκε στην κοινή συντακτική ομάδα των ιστολογίων «Δωρεά Οργάνων – Δώρο Ζωής» (www.dwrea-zois.gr) και «Νεφροπαθείς & Μεταμοσχευμένοι Ελλάδας» (www.nefropatheis.gr), για να αναδειχθεί η βαθύτερη έννοια της ανθρώπινης προσφοράς και της συνέχειας της ζωής.
Ο Απόστολος Καπετάνος δεν είναι απλώς ένας λήπτης καρδιάς· είναι φορέας ευγνωμοσύνης.
Και όσο η καρδιά του Κωνσταντίνου συνεχίζει να χτυπά μέσα του, τόσο η ελπίδα συνεχίζει να χτυπά μέσα σε όλους μας.