Πέμπτη 28 Ιουλίου 2022

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Κραυγή απόγνωσης απο 40χρονο νεφροπαθή τελικού σταδίου

Μιλά στη Voria.gr ο ασθενής που, ενώ έχει βρει συμβατό δότη, είναι πάνω από τρεις μήνες στην αναμονή για μεταμόσχευση λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων.


Οργή και θλίψη προκαλεί η περίπτωση 40χρονου νεφροπαθή τελικού σταδίου από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος,

παρότι βρήκε συμβατό δότη στο πρόσωπο του πατέρα του, δεν μπορεί να προχωρήσει σε μεταμόσχευση.


Αιτία είναι η έλλειψη αναισθησιολόγων στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, το ένα από τα τέσσερα νοσοκομεία της χώρας -και μοναδικό στη Μακεδονία και τη Θράκη- όπου πραγματοποιούνται ζώσες μεταμοσχεύσεις νεφρού. Η περίπτωση αναδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τη δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας, όπου, άλλωστε, πριν από περίπου έναν μήνα ακυρώθηκε για τον ίδιο λόγο μεταμόσχευση ήπατος.


Ο Χρήστος Κολοκυθάς που διαγνώστηκε πριν από 13 χρόνια με νεφροπάθεια και πλέον είναι με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, περιγράφει στη Voria.gr την απίστευτη περιπέτεια που βιώνει τους τελευταίους μήνες. «Πάσχω από μία κληρονομική νεφροπάθεια που ξεκίνησε όταν ήμουν 27 χρόνων, η οποία εξελίχθηκε σε νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου. Είμαι σε αιμοκάθαρση εδώ και εννέα μήνες. Ήξερα ότι θα φτάσω σε αυτό το σημείο, οπότε από τον πρώτο μήνα της αιμοκάθαρσης μπήκα στη διαδικασία να δω με τον πατέρα μου αν είμαστε συμβατοί. Κάναμε όλες τις εξετάσεις -μιλάμε για ατελείωτο αριθμό, περίπου 60 εξετάσεις. Εννοείται ότι οι περισσότερες εξετάσεις μου έγιναν έξω, γιατί, αν ήθελα να τις κάνω στο δημόσιο, θα έπρεπε να περιμένω δύο χρόνια. Περάσαμε την επιτροπή, προκριθήκαμε για μεταμόσχευση και περίμενα έναν προγραμματισμό. Περιμένω έναν μήνα, περιμένω δεύτερο, περιμένω τρίτο, τώρα πάω στον τέταρτο μήνα για να μου πουν μία ημερομηνία. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει κάποια καθυστέρηση, οπότε αρχίζω να το ψάχνω και να μαθαίνω τι γίνεται στο Ιπποκράτειο, αυτά τα εξωπραγματικά που συμβαίνουν. Επτά αναισθησιολόγοι για 40 θέσεις και πάνω από 1.000 χειρουργεία σε αναμονή χωρίς προγραμματισμό. Εκεί, όμως που έφτασα στο αμήν και δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ ήταν όταν έμαθα αυτό που έγινε με τη μεταμόσχευση ήπατος στο παιδί. Δεν άνοιξε μύτη εκείνη την ημέρα. Ο κ. Πλεύρης, που πριν από πέντε χρόνια ήταν διασωληνωμένος και εκθείαζε το ιατρικό προσωπικό και έλεγε στον πρόλογο του βιβλίου του ποτέ κανείς άνθρωπος να μην έρθει σ’ αυτή τη θέση, ας δει σε ποια θέση είμαι εγώ», τονίζει.


Καταγγελίες και αναφορές


Ο κ. Κολοκυθάς αναγκάστηκε να προχωρήσει σε αναφορές και καταγγελίες, προκειμένου να βρει λύση. «Στέλνω καταγγελία στον διοικητή, ο οποίος μου απάντησε ότι έχει κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες. Όμως, δεν μου απάντησε στο ερώτημά μου ποιος είναι ο προγραμματισμός. Κι αφού έχει κάνει όλες τις ενέργειες, τι γίνεται μετά; Πρέπει να χαθεί ένα μόσχευμα ή μία ζωή; Γιατί μπροστά μας έχουμε κι αυτά τα χειρουργεία που δεν γίνονται. Αύριο μπορεί κάτι να πάθω εγώ ή να πάθει κάτι ο πατέρας μου και να μην μεταμοσχευθώ. Κι όχι μόνο εγώ, αλλά και άλλοι άνθρωποι που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Δεν είμαι μόνος μου. Έστειλα μία επιστολή στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμόσχευσης πριν από περίπου δέκα μέρες, αλλά δεν έχω πάρει απάντηση ακόμα. Επίσης, έχω ήδη καταθέσει αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη και περιμένω την αποδοχή και την απάντηση. Παράλληλα, κινούμαι και νομικά στο πλαίσιο των συμβουλών, να δω πώς μπορώ να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου ως ένας ασθενής που πρέπει να μεταμοσχευθώ άμεσα και δεν μπορώ, γιατί το κράτος δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που πρέπει να κάνει. Υπάρχει Σύνταγμα και ως άνθρωπος με 80% αναπηρία προστατεύομαι και από κάποιους νόμους», αναφέρει.


Στην Αθήνα οι ελπίδες


Έπειτα από μία συζήτηση που είχε πριν από λίγες ημέρες με τους γιατρούς στο Ιπποκράτειο διαπίστωσε ότι η μόνη του ελπίδα να προχωρήσει η μεταμόσχευση ήταν να αναζητήσει άλλο μεταμοσχευτικό κέντρο. Και παρά την επιπλέον ταλαιπωρία και το κόστος που αυτό συνεπάγεται, έκλεισε ραντεβού για νέες εξετάσεις στο Λαϊκό νοσοκομείο της Αθήνας, όπου πλέον έχει εναποθέσει τις ελπίδες του.


«Στις 25 Ιουλίου πήρα από το Ιπποκράτειο τα χαρτιά μου και ήδη έκλεισα ραντεβού στο Λαϊκό για τον Σεπτέμβρη, για να μας δει μία νεφρολόγος που είναι στον προμεταμοσχευτικό έλεγχο και οι χειρουργοί του τμήματος. Οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι, εξυπηρετικότατοι. Ακολουθούν ένα άλλο πρωτόκολλο σε ό,τι αφορά την ταυτοποίηση των ιστολογικών, που ενώ τα έχω κάνει, πρέπει να τα επαναλάβω στο Γεννηματάς στην Αθήνα ταυτοπροσωποιημένα με τον πατέρα μου, για να τα αποδεχτούν στο Λαϊκό και να πάρω ημερομηνία. Από ό,τι έμαθα επίσημα κάνουν κάθε Τρίτη και Πέμπτη ζώσες μεταμοσχεύσεις. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μία ροή και κάποια στιγμή θα προγραμματιστεί η επέμβαση. Όταν έκλεισα το ραντεβού κοιμήθηκα για πρώτη φορά έπειτα από δέκα μέρες», αναφέρει.


Μπορεί ο ίδιος να είχε την ευχέρεια να απευθυνθεί σε άλλο κέντρο, ωστόσο, όπως επισημαίνει, δεν έχουν όλοι την ίδια δυνατότητα. «Εγώ το έκανα, γιατί έχω στήριξη από τους γονείς μου. Μόνο αυτή η επίσκεψη θα μου στοιχίσει 500 ευρώ για δύο μέρες. Υπάρχει άνθρωπος σαν κι εμένα που ζει με το προνοιακό επίδομα των 313 ευρώ. Πείτε μου πώς θα πάει αυτός ο άνθρωπος στην Αθήνα. Υπάρχουν άνθρωποι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση. Εγώ το θεωρώ μια μικρή ήττα. Είναι μια πρώτη ήττα να φύγω από το σπίτι μου για να πάω 500 χιλιόμετρα μακριά. Τη δεύτερη φορά που θα απευθυνθώ στον Συνήγορο του Πολίτη θα είναι γι’ αυτό. Εφόσον ως κράτος -που είσαι υποχρεωμένο- δεν μπορείς να με εξυπηρετήσεις τρία χιλιόμετρα από το σπίτι μου, θα πρέπει τουλάχιστον να με αποζημιώσεις. Δεν ξέρω τι κάνουν οι σύλλογοι, πώς κινούνται, γιατί αυτό το πρόβλημα δεν το έχω μόνο εγώ. Περιμένουν άνθρωποι για χειρουργεία σημαντικά, ακόμα και καρκινοπαθείς τελικού σταδίου. Εγώ πάω στην αιμοκάθαρση και τη βγάζω κάποιες μέρες καθαρή. Το παιδί που έχασε το συκώτι θα τη βγάλει και αύριο;», τονίζει.


«Δεν θα το αφήσω έτσι»


Ο Χρήστος Κολοκυθάς υπογραμμίζει πως το πρόβλημα δεν είναι των γιατρών, αλλά είναι πολιτικό. «Οι γιατροί καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, το έχω νιώσει. Οι γιατροί όλοι και το προσωπικό είναι απίστευτοι. Το θέμα είναι πολιτικό. Χρειάζεται στοιχειώδης ευθιξία από το πολιτικό προσωπικό. Αν δεν μπορούν ή φεύγουν ή ας το κλείσουν και να βγουν να πουν στους ανθρώπους «δεν μπορώ». Η Ισπανία, ένα μεσογειακό κράτος με τις ίδιες παθογένειες, είναι πρώτη στις μεταμοσχεύσεις στον κόσμο. Το 2020 εν μέσω καραντίνας έκανε 4.500 μεταμοσχεύσεις, ενώ η Ελλάδα 251. Αν ήμουν υπουργός θα τους ρωτούσα πώς το κάνετε. Κάτι θα έκανα, πάντως», επισημαίνει.


Σε κάθε περίπτωση δηλώνει αποφασισμένος να μην αφήσει την υπόθεση να περάσει, έτσι ώστε κανείς να μην βρεθεί στη θέση του. «Όταν απειλείται η ζωή σου, βγαίνουν από μέσα σου κάποιες δυνάμεις. Δεν θα το αφήσω έτσι. Το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου. Αυτό που πέρασα εγώ δεν θα το περάσει άλλος. Τέλος. Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να νιώσει άλλος άνθρωπος αυτό το πράγμα. Να έχεις το μόσχευμα και να μην μπαίνεις στην επόμενη μέρα, όπως γίνεται στην Ισπανία. Υπάρχουν ζευγάρια πιο μπροστά από μένα που επίσης δεν έχουν πάρει ημερομηνία», τονίζει και απευθύνει έκκληση σε όσους αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα να ενώσουν τις φωνές τους μαζί του και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο, για να βρεθεί οριστική λύση στο πρόβλημα.


Πηγή: https://www.voria.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To dwrea-zois.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.

Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν.

Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας.

Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.